jueves, febrero 28, 2008

ante la mediocridad, optimismo y superación

hace tiempo que quería escribir en el blog, varios temas han cruzado mi mente últimamente, es lo que tiene estar de baja en casa con tiempo cuasi-ilimitado para pensar tonterías...pero ahora de casualidad he escuchado 2 canciones antiquísimas pero que me dan no sé...buen feeling, ya aviso que son milenarias eh, pero cargadas de optimismo creo:
http://www.youtube.com/watch?v=NrROdpJb4Ek
http://www.youtube.com/watch?v=Z-Q_0roUDf4

la primera es inevitable asociarla a política y en concreto a la transición, tranquilos no haré una disquisición barata sobre el espíritu de alegría por votar en aquella época, comparado con el actual "desengaño" que en mayor o menor medida nos afecta a todos...ojalá recuperáramos todos aquel optimismo y aquellas ganas de construir un futuro mejor, pero empezando por nosotros mismos, pues es cierto que los políticos sinceramente cada vez viven más en su mundo de debates, ataques y coches oficiales, sólo bajando a la calle o al mercado 15 días antes de elecciones, pero nosotros en nuestro día a día podemos superar esa mediocridad de nuestra clase política, con optimismo, con determinación, con apertura de miras, dejémonos de mirar el ombligo, y luchemos cada cual por lo que considere justo o que vale la pena luchar, una vida sin intensidad no es más que una sucesión de días y años...seamos motor de cambio en nuestros respectivos ambientes, sea en casa, la oficina, o el gimnasio...pues entroncando con la segunda canción, el camino no está escrito, sino que se hace al andar, no hay determinismo, cualquiera lo puede todo, sólo hacen falta ganas, y como prueba 2 ejemplos, el primero el conocidísimo Vicente Ferrer (por cierto injustamente tratado ayer en la Vanguardia http://www.lavanguardia.es/premium/publica/publica?COMPID=53440337389&ID_PAGINA=22088&ID_FORMATO=9&turbourl=false) un hombre que ha cambiado la vida a miles de personas en Anantapur (india), y el otro un compañero de colegio, este ha hecho de la superación deportiva una forma de vida http://www.josefajram.com/ y que yo creo que seguramente vale no sólo para el deporte sino para todo, porque el esfuerzo y la tenacidad como método de superar las adversidades, creo que es una gran medicina.

En fin, ya no sé de qué quería hablaros, es lo que tiene escribir con Serrat en los cascos, escribe el corazón, no la cabeza...

un abrazo!

6 Comments:

At 7:14 a. m., Anonymous Anónimo said...

Com que injustament tractat? Es una entrevista coi!!! Aquest home te moltes coses que admirar, pero aixo treu que digui rucades... El govern ha fet un "atentado" (brillant) contra els "ONG" perque imposa auditors??? No sera perque algunes ONG s'han dedicat al frau o pitjor?

Pero deixe'm aixo de banda. aquest home tambe es d'allo mes hipocrita quan parla de humanisme total i perdre el color de les banderes... i despres diu que el problema es que mana la societat sense Deu. Sera capullo el tio! el que vol es que les banderes dels altres perdin color. Es mes, si no creus en Deu, ets un egoista.

 
At 7:38 a. m., Blogger sergio said...

nano crec que et passes 3 pobles amb aquest home, que és gran i potser massa religiós per tu, ok...però la tasca que ha fet i fa, és un referent mundial en ONG auto-sostenible i paradigma del que haurien de ser... que es queixa de l'excés de burocràcia potser és lògica per tu aquesta auditoria, i potser per ell que només vl ajudar pues no tant...però jutjar-lo per una frase, desacertada estic d'acord, em sembla molt injust....a més no crec que parli del SEU déu, sino d'un déu global, no el catòlic, ni el musulmà...o sigui que per això no el veig egoista...ara bé estic d'acord amb tu que la seva frase no és correcte, es pot ser molt altruista sense creure en cap déu, faltaria més (de fet com deia algú en un post, potser ho és més i tot l'ateu altruista, pq no fo fa pq esperi cap recompensa a la 'vida eterna') abrass

 
At 2:04 a. m., Anonymous Anónimo said...

A mí me ha parecido una entrevista de lo más neutra.

Cuando te he leido me esperaba una entrevista agresiva o que sacase mayor punta de los chocheos de un hombre muy mayor, como cuando Heribert Barrera iva diciendo que el problema de Catalunya es que llegaron demasiados charnegos y se perdió el espíritu catalán, pero la entrevista es muy amable.

Yo estuve ocho años de voluntario en Cruz Roja y si en una organización de ese calibre y esos vínculos gubernamentales había gente que incluso en mi mini-destacamento chupaba del bote cosa mala, no quiero ni pensar en las ONG que no tengan ningún tipo de control.

 
At 10:55 a. m., Anonymous Anónimo said...

Jo no jutjo l'home, jo jutjo les seves paraules.

 
At 11:04 a. m., Blogger sergio said...

"sera capullo el tio" (extret del teu comment;) estic d'acord que no va ser afortunat, però al que vaig, és a que tot i que aquest home realment pensi això, no se l'ha de carregar, perquè ha fet molt i la gent (com els futbolistes -per posar un exemple més mundanal- no mereix ser jutjada per un "mal partit")
abrass!

 
At 7:29 p. m., Anonymous Anónimo said...

Hvala za intiresny Blog

 

Publicar un comentario

<< Home